Rustig aan in de smog

Beijing, 5 augustus 2008

Hoi,

Om maar met de deur in huis te vallen, het kan altijd erger.

AMSTERDAM - Een Israëlisch echtpaar is zondag bij het vertrek vanaf de luchthaven Ben-Gurion een van hun vijf kinderen vergeten op het vliegveld.
Het ultraorthodoxe gezin was na het inchecken zo opgegaan in het belastingvrij winkelen, dat het zich moest haasten om de vlucht naar Parijs te halen. Een 3-jarig dochtertje raakte in de verwarring de rest van het gezin kwijt, maar de ouders merkten pas dat ze het kind waren vergeten toen ze tijdens de vlucht te horen kregen dat het huilend om haar moeder door een politieagent was gevonden op de luchthaven.

Valt mijn stunt met die telefoons nog mee, toch?

De laatste dagen een beetje rustig aan gedaan. Eergisteren door Beihai Park gelopen, een paar tempels en een paar beelden, waaronder een prachtig twee meter hoog wit-jaden Boeddha-beeld, bekeken. Daarna (stomkop als ik ben) langs de Verboden Stad gelopen in plaats van er doorheen. Toen om het National Theater gelopen, echt een prachtig gebouw. Zoek het maar eens op met Google Earth. Even over het Tiananmen-plein gelopen. Dat is vooral groot en er staan veel Chinese toeristen op. Het was erg warm dus snel de metro in en naar het hostel.

's Avonds in een tentje wat vol hing met foto's uit Pride and Prejudice een heel slechte panpizza gegeten. Toen om het meer gelopen en in een Corona-bar naar een Zuid-Amerikaans Salsa-bandje geluisterd. Was erg leuk en ik kwam aan de praat met een Spaanse advocaat die de Corona-parties begeleidt. Er zijn tot het eind van de spelen iedere avond in die of vier tentjes Corona-parties met Salsa-bandjes. Die Chinezen snappen daar niets van. Ze zitten maar stoïcijns te kijken.

Na tien minuten moest dat bandje dan ook weer ophouden en begon er een Chinees bandje te spelen. Tien seconden waren genoeg om te besluiten daar niet meer naar te luisteren. Mijn Spaanse makker nam me mee naar twee andere bars. In de eerste was het heel gezellig. Er was een bandje met twee danseressen en een groep Amerikanen die aan het feesten waren. Die mensen gingen mee naar de volgende bar. Daar stond een rare Chinees met een maffioso-hoedje op. We deden een beetje raar tegen hem, maar na verloop van tijd pakte hij één van de danseressen en begon toch te dansen. Je zag die danseres ook verbaasd kijken, maar ze werd steeds fanatieker. Na verloop van tijd was haar wat oudere collega aan de beurt. Dat werd een wat rustiger meer sensuele dans. Toen pakte hij danseres één weer en gingen ze echt los. Ze vloog door zijn benen, langs zijn lichaam en over zijn hoofd. Geweldig om te zien. Na een stuk of tien Corona's had ik het wel gezien. Het blijft toch slappe pis met een stukje citroen erin. De taxi naar huis reed wel erg om, maar toen ik de kaart erbij pakte en hem heel boos aankeek, draaide hij snel om en reed naar de omgeving van het hostel. Toen ik om half drie thuiskwam was ik goed opgelicht voor 28 Yuan (€ 2,80).

Gisteren naar het Olympisch park gefietst. De oude fietsen hier zijn erg slecht en op de nieuwe kan Menno al bijna bij de trappers. De smog is echt erg. Fietsen zonder (zonne)bril is niet te doen. De troep komt met emmers je ogen in.

Na twee uur met de wind mee fietsen, was ik eindelijk bij het hockeystadion. Ik was kapot en moest nog tegen de wind in terug. Ik ben ook om het Olympisch dorp gefietst. Niet echt interessant. vijftig flats met vlaggen eruit, meer niet. De Nederlandse delegatie heb ik niet kunnen ontdekken.

Inmiddels liggen er een Taiwanees en Carlos, een Nederlander van 15 jaar, op mijn kamer. Hij is hier met zijn moeder. Die komt over een paar dagen bij ons liggen, begreep ik.'s Avonds met Frans, Carlos en zijn moeder in een leuke Hutong in een Italiaans restaurantje gegeten. Dat was erg goed. Na het eten met Frans gaan poolen en op de terugweg in een aftands Chinees cafeetje wat biertjes en Chinese wijn gedronken. Veel met twee Chinezen gepraat. Hij was een documentairemaker, zij een paparazzo. Die Chinese "wijn" moesten wij met hem drinken. Dat is een soort 58% sterke spiritus, maar goed. Om 4 uur waren we terug.

Vandaag doe ik het rustig aan. Misschien even naar wat marktjes, maar that’s it. Ik wil morgen naar de Verboden Stad en dan moet ik echt een keer wat vroeger opstaan.

Groeten Diederik