zaterdag 30 augustus 2008

The Best for Last

Hier mijn laatste berichtje. Vandaag de muur. Ik moest dus om kwart voor 6 op om rond 6:20 uur door een taxi te worden opgehaald. Om half vier belde Hans, een van mijn assistenten bij Uden, mij op met fantastisch nieuws dus de nacht was niet alleen kort, maar werd ook nog onderbroken.

Na mij werd een Londense opgehaald, Carrie, die een weekje achter haar maand werken tijdens de Spelen had geplakt. Zij is de sportverslaggeefster voor de Engelstalige Al Jazira, die in Londen gemaakt wordt. Ze vertelde dat deze zender in Amerika nog steeds verboden is (hoezo persvrijheid), maar dat dit na de verkiezingen anders wordt, omdat beide kandidaten dit station willen toelaten. Ondanks het verbod van Bush hebben ze het afgelopen jaar wel drie Emmy's gewonnen.

We werden naar een touringcar gebracht die al goed vol zat. "He, gaan we weer schreeuwen?" is het eerste wat ik hoor. Ik herken een meisje uit het stadion en het HHH. De jongen die naast haar zit, denk ik ook te herkennen, maar hij zegt verder niets. Na een uurtje met Carrie gekletst te hebben proberen wij ook maar te gaan slapen want de heenreis zal drie uur gaan duren. Na tot drie keer een niet te volgen verhaal van onze gids te hebben aangehoord arriveren we op de verwachte tijd bij de muur. De financiën zijn geregeld en hij zal voor de kaartjes zorgen, zoveel is wel duidelijk.

Na de geadviseerde toiletstop komen de twee Nederlanders, Carrie en ik, met elkaar in gesprek. We hebben verder de hele dag met elkaar opgetrokken en op de terugweg in de bus, als Daan en ik een pilsje drinken en de meiden proberen te slapen besef ik dat ik hem inderdaad eerder heb gesproken. Waarschijnlijk in het hockeystadion, want het verhaal dat hij vertelt ken ik al. Daan heeft een dag of drie voor de Spelen besloten toch te gaan en dit blijkt de beste beslissing van zijn leven. Marika heeft bij Rood Wit gehockeyd en wij hebben heel wat gezamenlijke kennissen. Zij heeft een paar dagen na de opening besloten naar Peking te komen. Ze zat al in Azië en ook zij vindt dit de beste beslissing van haar leven. Carrie en ik klagen ook niet.

De trip is echt niet in woorden te beschrijven, zo geweldig. De muur loopt over bergruggen en het is dus ontzettend klimmen en dalen. De natuur is geweldig en ondanks het slechte weer heb ik van iedere minuut van deze vier uur durende hike genoten. Mijn kompanen en ik hebben wel vier keer gezegd dat dit ook zeker aan het prettige gezelschap lag en dat was ook echt zo. Van hen krijg ik nog foto's en de laatste toevoeging aan mijn blog zal zijn dat ik deze foto's erop zal plaatsen. Ik hoop ook echt dat ik ze nog krijg, want de paar schaarse foto's die ik met mijn telefoon heb gemaakt, kunnen wel eens weg zijn. Toen ik namelijk even een heel klein beetje wegschoof, kwam ik op mijn kont terecht en zijn alsnog mijn beide telefoons gesneuveld. De dag na mijn vertrek krijg ik ze beiden op miraculeuze wijze terug, de dag voor mijn vertrek uit Peking gaan ze er alsnog aan. Het lot weet raar te spelen.

Net maar even, in navolging van Harrie, een grote bos rozen voor de meiden gekocht en die voor ze in een vaas gezet. Ze lijken er erg blij mee. Of ik vanavond ga stappen, weet ik echt nog niet. Ik zal eindigen met een mailtje van Melinda maar niet alvorens jullie allemaal te bedanken voor jullie interesse en vooral Huub heel erg te bedanken voor het maken en vullen van mijn Blog. Dat waardeer ik echt enorm.

Veel groeten en tot in Nederland.

Hi, Diederik

Tomorrow is your last day in Beijing, this time maybe forever. But we really don't want to part with you. One month is so short! You'll leave tomorrow! Now my dream will become true. If you still remember that I told you that I dreamed you left, I was very sad one day. Now it's not a dream anymore, it will become true tomorrow! Hope you will have a nice day on the Great Wall! I don't know what's wrong with you yesterday. You just said everything went wrong. I was sorry to hear that! Hope everything go right with you from now on. Haha!
Be happy! I like you!

Melinda

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi Neefje!

Ik heb hier ook lekker zitten meegenieten ('zwart kijken'?) van jouw avonturen in China.
Heb je er ooit over gedacht om dit soort 'werk' full-time te doen? Ik heb echt genoten van jouw,bijna dagelijkse,rubrieken.Jammer dat het weer over is! Maar tof dat je dat allemaal weer meegemaakt heb.Ik zal zeker ook alles afdrukken voor pap & mam (piepo de clown & mamma Loe),die zijn al meer dan een maand de hort op met truck & aanhanger door 't land. Ik weet dat ze van jouw verhalen zullen genieten.
Dieder,veel liefs en een dikke kus op beide wangen en hopelijk zien we je weer snel.

Je nicht Lonneke uit Toronto,Canada.( member of 'Diederik Claassen North America' fan club)

Anoniem zei

Bedankt voor de interessante informatie